Choć rok 2015 pod wieloma względami był dla UFC nieszczęśliwy – wystarczy spojrzeć na liczbę odwołanych walk wieczoru i wpadek dopingowych wśród ważnych zawodników – to koniec końców okazał się doskonały. Gale z udziałem Conora McGregora i Rondy Rousey odniosły ogromny sukces, a dla nas równie ważne jest pojawienie się na tronie kategorii słomkowej UFC Joanny Jędrzejczyk, która w ciągu ostatnich 12 miesięcy stała się olbrzymią gwiazdą organizacji.
Jak wyglądał miniony rok w największej organizacji na świecie? Sprawdźcie poniżej! Niedługo pojawi się osobne podsumowanie z osiągnięciami zawodników UFC. Mieliście już natomiast okazję przeczytać obszerne podsumowanie roku 2015 w KSW. Jeśli je przegapiliście, zajrzyjcie tutaj.
UFC zorganizowało 41 gal w 32 miastach w 13 krajach i na 5 kontynentach.
Na tych galach odbyły się 474 pojedynki w 11 kategoriach wagowych (włączając w to catch weighty).
Wszystkie walki trwały łącznie 83 godziny 33 minuty i 40 sekund.
Najdłuższą galą było UFC Fight Night 78: Magny vs. Gastelum, które trwało 2:41:51.
Najkrótszą galą było natomiast UFC 184: Rousey vs. Zingano, które trwało 1:19:22.
Na trybunach podczas tych wszystkich gal zasiadło łącznie 485 078 widzów, a wpływy z bramek wyniosły 61 916 855 dolarów (nie znamy wpływów z 13 gal).
Najwięcej widzów zgromadziło się podczas UFC 193: Rousey vs. Holm w Melbourne (56,214), a najmniej na UFC Fight Night 80: Namajunas vs. VanZant w Las Vegas (1,643).
UFC 193: Rousey vs. Holm pobiło tym samym rekord największej publiczności, który należał wcześniej do UFC 129: St-Pierre vs. Shields” w Toronto. Wtedy w arenie pojawiło się 55 724 kibiców.
UFC 194: Aldo vs. McGregor w Las Vegas przyciągnęło do MGM Grand Areny 16 156 fanów. To najlepszy wynik w historii gal UFC w Nevadzie. Do tej pory odbyło się tam 98 wydarzeń.
Na trybunach podczas UFC 184: Rousey vs. Zingano w Los Angeles zasiadło natomiast 17 654 widzów. To najlepszy wynik spośród wszystkich 22 gal zorganizowanych przez UFC w Kalifornii.
UFC 186: Johnson vs. Horiguchi w Montrealu przyciągnęło za to tylko 10 154 fanów. To najgorszy wynik spośród 16 gal PPV zorganizowanych w Kanadzie.
Największy przychód z pojedynczej bramki UFC osiągnęło podczas UFC 194: Aldo vs. McGregor w Las Vegas (10,1 miliona $). Najmniej amerykańska organizacja zarobiła na UFC Fight Night 80: Namajunas vs. VanZant w Las Vegas (234 725 $).
UFC 194: Aldo vs. McGregor sprzedało bilety o łącznej wartości 10,1 miliona dolarów. To drugi wynik w historii UFC zaraz za UFC 129: St-Pierre vs. Shields z kwietnia 2011 roku. Wtedy wpływy wyniosły 12,1 miliona $.
W 2015 roku UFC przyznało 163 bonusy o łącznej wartości 8 milionów i 150 tysięcy dolarów.
Podczas UFC 184: Rousey vs. Zingano po raz pierwszy w historii UFC dwie walki kobiet znalazły się w walce i drugiej walce wieczoru.
Z kolei UFC 193: Rousey vs. Holm to pierwsza gala, na której w dwóch najważniejszych walkach wieczoru doszło do dwóch starć mistrzowskich w kategoriach kobiecych.
UFC 185: Pettis vs. dos Anjos i UFC 194: Aldo vs. McGregor były drugą i trzecią galą w historii UFC, na której dwa tytuły mistrzowskie zmieniły właściciela. Wcześniej do takiej sytuacji doszło podczas UFC 46 w styczniu 2004 roku.
Na UFC Fight Night 68: Boetsch vs. Henderson widzowie zobaczyli siedem skończeń w pierwszej rundzie. To najlepszy wynik w historii UFC, ex aequo z UFC Fight Night 32, UFC 146, UFC Fight Night 14 i The Ultimate Fighter 1 Finale.
UFC Fight Night 59: McGregor vs. Siver i UFC on FOX 15: Rockhold vs. Machida to pierwsza i druga gala w historii UFC, na której trzy walki z rzędu kończyły się w trzeciej rundzie.
UFC Fight Night 65: Miocic vs. Hunt to czwarta gala w nowożytnej historii UFC, na której trzy walki skończyły się przed upływem minuty. Poprzednio taka sytuacja miała miejsce na UFC Fight Night 26, UFC 84 i UFC Fight Night 13.
UFC 193: Rousey vs. Holm to piąta gala w dziejach amerykańskiej organizacji, na której dwa pojedynki zakończyły się po uderzeniach w inny element ciała niż głowę. Pozostałe to The Ultimate Fighter 14 Finale, UFC on FOX 7, UFC Fight Night 35 i UFC Fight Night 45.
Najwięcej nokautów odnotowano na UFC 185: Pettis vs. dos Anjos i UFC Fight Night 68: Boetsch vs. Henderson. Na obu galach 7 pojedynków kończyło się nokautem.
Na UFC 189: Mendes vs. McGregor po raz pierwszy w dziejach UFC dwie walki skończyły się po uderzeniach latającym kolanem.
Na UFC 189: Mendes vs. McGregor widzowie zobaczyli siedem nokdaunów – to najwyższy wynik w historii UFC, ex aequo z UFC 84: Ill Will.
Najwięcej poddań w tym roku widzowie widzieli na UFC Fight Night 62: Maia vs. LaFlare i UFC Fight Night 80: Namajunas vs. VanZant. Na obu wydarzeniach 6 pojedynków kończyło się przez dźwignię bądź duszenie. To najlepszy wynik od czasów UFC on FUEL TV 10: Nogueira vs. Werdum, gdzie aż osiem starć kończyło klepanie.
UFC 188: Velasquez vs. Werdum to pierwsza gala w nowożytnej historii UFC, na której dwie walki skończyły się poddaniem w pierwszej minucie walki.
Najwięcej decyzji (9) było na UFC Fight Night 71: Mir vs. Duffee i UFC Fight Night 78: Magny vs. Gastelum.
UFC 182: Jones vs. Cormier i UFC 192: Cormier vs. Gustafsson to druga i trzecia gala PPV, na której wszystkie walki karty głównej skończyły się decyzją. Pierwszym takim wydarzeniem było UFC 33 we wrześniu 2001.
Na UFC Fight Night 79: Henderson vs. Masvidal aż pięć pojedynków zakończyło się przez niejedno głośną decyzję. To rekord organizacji.
W 2015 roku Brazylijczycy wygrali z obcokrajowcami na własnej ziemi stosunkiem 133-73, Kanadyjczycy – 70-47.
Faworyci wygrali stosunkiem 288-180. 6 starć zakończyło się wynikiem no contest.
Na UFC Fight Night 65: Miocic vs. Hunt wygrało 11 z dwunastu faworytów.
Z kolei na UFC Fight Night 61: Bigfoot vs. Mir aż 10 underdogów wychodziło z oktagonu z podniesioną ręką. To najwyższy wynik w historii gal UFC, PRIDE, Strikeforce, WEC, EliteEX i Dream.
Spośród 946 zawodników, tylko 16 przekroczyło limity wagowe. Wszyscy poza jednym walczyli w wadze półśredniej albo w niższej kategorii wagowej.
UFC 186: Johnson vs. Horiguchi to pierwsza gala w historii UFC, na której odbyły się dwie wcześniej zaplanowane walki w catch weight.
94 zawodników zadebiutowało w UFC w 2015 roku. 26 z nich debiutowało na karcie głównej gali pokazywanej w otwartej telewizji lub na PPV.
42 walki wieczoru lub co-main venty zostały odwołane, zmienione lub przeniesione.
Siedem starć zostało odwołane na mniej niż 48 godzin przed wydarzeniem.
WAGA CIĘŻKA
Liczba walk: 28
Nokauty: 16
Poddania: 2
Decyzje: 10
Inne: 0
Mistrz na początku roku: Cain Velasquez
Mistrz na końcu roku: Fabricio Werdum
Najwięcej walk w historii dywizji: Frank Mir (26)
Najdłuższa seria zwycięstw: Andriej Arlovski (7)
Najwięcej wygranych w historii dywizji: Frank Mir (16)
Najwięcej nokautów w historii dywizji: Cain Velasquez (9)
Najwięcej poddań w historii dywizji: Frank Mir (8)
WAGA PÓŁCIĘŻKA
Liczba walk: 26
Nokauty: 13
Poddania: 4
Decyzje: 9
Inne: 0
Mistrz na początku roku: Jon Jones
Mistrz na końcu roku: Daniel Cormier
Najwięcej walk w historii dywizji: Chuck Liddell i Tito Ortiz (19)
Najdłuższa seria zwycięstw: Jon Jones (12)
Najwięcej wygranych w historii dywizji: Jon Jones (15)
Najwięcej skończeń w historii dywizji: Chuck Liddell (9)
Najwięcej nokautów w historii dywizji: Chuck Liddell (9)
Najwięcej poddań w historii dywizji: Jon Jones (5)
WAGA ŚREDNIA
Liczba walk: 56
Nokauty: 24
Poddania: 8
Decyzje: 21
Inne: 3
Mistrz na początku roku: Chris Weidman
Mistrz na końcu roku: Luke Rockhold
Najwięcej walk w historii dywizji: Chris Leben (22)
Najdłuższa seria zwycięstw: Yeol Romero Palacio (7)
Najwięcej wygranych w historii dywizji: Trzech zawodników ma po 13 zwycięstw
Najwięcej skończeń w historii dywizji: Anderson Silva (11)
Najwięcej nokautów w historii dywizji: Anderson Silva (7)
Najwięcej poddań w historii dywizji: Demian Maia i Rousimar Palhares (5)
WAGA PÓŁŚREDNIA
Liczba walk: 88
Nokauty: 31
Poddania: 17
Decyzje: 39
Inne: 1
Mistrz na początku roku: Robbie Lawler
Mistrz na końcu roku: Robbie Lawler
Najwięcej walk w historii dywizji: Josh Koscheck (24)
Najdłuższa seria zwycięstw: Stephen Thompson (5)
Najwięcej wygranych w historii dywizji: Georges St-Pierre (19)
Najwięcej skończeń w historii dywizji: Matt Brown i Matt Hughes (11)
Najwięcej nokautów w historii dywizji: Matt Brown (9)
Najwięcej poddań w historii dywizji: Chris Lytle (6)
WAGA LEKKA
Liczba walk: 100
Nokauty: 24
Poddania: 21
Decyzje: 54
Inne: 1
Mistrz na początku roku: Anthony Pettis
Mistrz na końcu roku: Rafael dos Anjos
Najwięcej walk w historii dywizji: Gleison Tibau (26)
Najdłuższa seria zwycięstw: Tony Ferguson (7)
Najwięcej wygranych w historii dywizji: Gleison Tibau (17)
Najwięcej skończeń w historii dywizji: Joe Lauzon (11)
Najwięcej nokautów w historii dywizji: Melvin Guillard (7)
Najwięcej poddań w historii dywizji: Joe Lauzon i Nate Diaz (7)
WAGA PIÓRKOWA
Liczba walk: 56
Nokauty: 21
Poddania: 9
Decyzje: 24
Inne: 2
Mistrz na początku roku: Jose Aldo
Mistrz na końcu roku: Conor McGregor
Najwięcej walk w historii dywizji: Max Holloway (13)
Najdłuższa seria zwycięstw: Conor McGregor i Max Holloway (7)
Najwięcej wygranych w historii dywizji: Max Holloway (11)
Najwięcej skończeń w historii dywizji: Trzech zawodników ma po 6
Najwięcej nokautów w historii dywizji: Conor McGregor (6)
Najwięcej poddań w historii dywizji: Charles Oliveira (6)
WAGA KOGUCIA
Liczba walk: 37
Nokauty: 11
Poddania: 8
Decyzje: 17
Inne: 1
Mistrz na początku roku: T.J. Dillashaw
Mistrz na końcu roku: T.J. Dillashaw
Najwięcej walk w historii dywizji: Urijah Faber i Takeya Mizugaki (12)
Najdłuższa seria zwycięstw: Raphael Assuncao (7)
Najwięcej wygranych w historii dywizji: Urijah Faber (9)
Najwięcej skończeń w historii dywizji: T.J. Dillashaw i Urijah Faber (6)
Najwięcej nokautów w historii dywizji: T.J. Dillashaw (5)
Najwięcej poddań w historii dywizji: Urijah Faber (6)
WAGA MUSZA
Liczba walk: 36
Nokauty: 7
Poddania: 6
Decyzje: 23
Inne: 0
Mistrz na początku roku: Demetrious Johnson
Mistrz na końcu roku: Demetrious Johnson
Najwięcej walk w historii dywizji: Demetrious Johnson i Joseph Benavidez (10)
Najdłuższa seria zwycięstw: Demetrious Johnson (9)
Najwięcej wygranych w historii dywizji: Demetrious Johnson (9)
Najwięcej skończeń w historii dywizji: Czterech zawodników ma po 5
Najwięcej nokautów w historii dywizji: John Lineker (4)
Najwięcej poddań w historii dywizji: Demetrious Johnson i John Moraga (3)
WAGA KOGUCIA KOBIET
Liczba walk: 20
Nokauty: 5
Poddania: 5
Decyzje: 10
Inne: 0
Mistrz na początku roku: Ronda Rousey
Mistrz na końcu roku: Holly Holm
Najwięcej walk w historii dywizji: Ronda Rousey i Jessica Andrade (7)
Najdłuższa seria zwycięstw: Miesha Tate (4)
Najwięcej wygranych w historii dywizji: Ronda Rousey (6)
Najwięcej skończeń w historii dywizji: Ronda Rousey (6)
Najwięcej nokautów w historii dywizji: Ronda Rousey i Amanda Nunes (3)
Najwięcej poddań w historii dywizji: Ronda Rousey (3)
WAGA SŁOMKOWA KOBIET
Liczba walk: 23
Nokauty: 2
Poddania: 9
Decyzje: 13
Inne: 0
Mistrz na początku roku: Carla Esparza
Mistrz na końcu roku: Joanna Jędrzejczyk
Najwięcej walk w historii dywizji: Joanna Jędrzejczyk (5)
Najdłuższa seria zwycięstw: Joanna Jędrzejczyk (5)
Najwięcej wygranych w historii dywizji: Joanna Jędrzejczyk (5)
Najwięcej skończeń w historii dywizji: Trzy zawodniczki mają po 2
Najwięcej nokautów w historii dywizji: Joanna Jędrzejczyk (2)
Najwięcej poddań w historii dywizji: Rose Namajunas (2)
Źródło: MMAJunkie.com
Hehe, 6 na 8 podpunktów zajmuje Joasia w słomkowej, aż duma rozpiera że to polka 😀
Pod koniec 2016 w koguciej najwiecej KO bedzie mial Almeida.
Coś się chyba w MMAJunkie pomylili. To niemożliwe, żeby w koguciej kobiet Miesha miała najdłuższą serię zwycięstw (4), najdłuższa seria zwycięstw należy do Rondy (6) , albo czegoś tu nie rozumiem:confused:
pociagniecie serii w zeszlym roku do ilus zwyciestw
To jest aktualnie najlepsza seria. Nie najlepsza seria w historii. Widać to np. w średniej też, gdzie powinien być "Pająk", a nie Yoel.
2 KO w słomkowej i oba Asi 😀
Polka
Wagi poniżej piórkowej powinno się zdelegalizować :/