Rok 2016 był jednym z najbardziej szalonych w historii MMA, ale nawet w tak zwariowanych 12 miesiącach doszło do sytuacji która zdecydowanie wyróżniła się z tłumu. Zacznijmy od tego w jakich okolicznościach doszło do walki Bispinga z Rockholdem.

Kiedy Chris Weidman z powodu kontuzji wycofał się z walki wieczoru gali UFC 199, Michael Bisping dopiero co schodził z planu filmowego kolejnej części „XXX”. Anglik mial zaledwie 10 dni na przygotowanie się do walki o pas mistrza UFC o którym marzył od wielu lat. Zdecydowanym faworyrem bukmacherów i fanów był Rockhold który niecałe dwa lata wcześniej, całkowicie zdeklasował i poddał Bispinga w drugiej rundzie walki wieczoru gali UFC FN 55 w Australii.

Mistrz z AKA wchodząc do klatki z „Hrabią” miał na swoim koncie 5 wygranych walk z rzędu przed czasem, w tym brutalną egzekucję Chrisa Weidmana i był uważany za jednego z najbardziej utalentowanych zawodników w MMA. Dość powiedzieć, że Rockhold przed galą UFC 199 był zawodnikiem który miał siać postrach w wadze średniej przez długie lata. 37-letni Bisping był zaś zbliżającym się do końca swojej kariery w UFC weteranem który w walkach z czołówką reguralnie zawodził a szansa walki o upragniony pas, raz za razem znikała mu sprzed nosa.

„Każda walka jest inna, nie licz na to, że będzie tak jak ostatnim razem. Jeśli będziesz zbyt pewny siebie, sprawię że zapłacisz za swoją pychę” – powiedział Bisping do Rockholda w jednym z wywiadów tuż przed walką.

Bisping przez całą swoja karierę walczył w kratkę. Wygrywał serię walk z średniakami jak Brian Stann czy Cung Le lecz gdy dochodziło do spotkania z czołówką, zawsze przegrywał. Wchodząc do walki o pas, Anglik miał na swoim koncie porażki między innymi z Danem Hendersonem, Wanderleiem Silvą, Sonnenem, Belfortem czy Timem Kennedym. Nie było to CV godne mistrza jednej z najtrudniejszych dywizji w UFC.

Sytuacja zmieniła się kilka miesięcy przed galą UFC 199, kiedy to na przekór bukmacherom „Hrabia”pokonał faworyzowanego Andersona Silvę.  Z tej walki nie wyszedł jednak bez szwanku, na twarzy Anglika wyraźnie widać było ile kosztowała go ta wygrana. Dla fanów był to też kolejny dowód na to, że Bisping nigdy nie będzie mistrzem UFC. Skoro z walki z wiekowym już „Pająkiem” ledwo wyszedł żywy, to jak miał się mierzyć z najlepszymi w tej wadze. O zwycięstwie na gali w Londynie mówiło się, że będzie ona kulminacyjnym punktem w karierze Bispinga i coraz częśćiej wspominano o wysłania Bispinga na sportową emeryturę.

Dla Rockholda, druga walka z nie będącym w startowej formie Bispingiem miała być po prostu spacerkiem i świetną okazją do wypromowania swojej osoby dzięki medialnym umiejętnościom Anglika. Bukmacherzy patrząc na to jak przebiegła ich pierwsza walka, ustalili kursy które w dniu walki poszybowały z początkowych -345 dla Rockholda aż do -900 w dniu gali. Patrząc na uśrednione kursy, walka wieczoru gali  UFC 199 znalazła się na 4 miejscu w 20 letniej historii walk mistrzowskich UFC, jeśli chodzi o pomyłki bukmacherów, plasując się tuż za jedną z największych niespodzianek w postaci pierwszej walki Matta Serry z GSP.

Rockhold i Bisping wchodząc do oktagonu znajdowali się odpowiednio na 1 i 6 miejscu w rankingu wagi średniej UFC. Sportowcy lubią mówić w wywiadach że rankingi nie mają tak naprawdę znaczenia i te opinie nie mogły być bardziej prawdziwe 4 czerwca 2016 roku. Anglik już na samym początku walki posadził potężnym uderzeniem nie trzymającego gardy mistrza, po czym gdy ten wstał trafił go dokładnie w to samo miejsce, jakby przewidując głosy fanów mówiące o „szczęśliwym trafieniu” w szczękę przeciwnika. Rockhold po dwóch nokdaunach nie był w stanie dojść do siebie co wykorzystał Bisping rzucają się na niego z gradem ciosów i kończąc walkę w 3 minucie 36 sekundzie walki.

Zdobycie mistrzowskiego pasa przez Anglika, równo 10 lata od debiutu w UFC i prawie 40 zawodowych walkach na pewno zapisze się w kartach historii MMA.

Laureat 2015: Holly Holm, nokautuje Rondę Rousey.
Laureat 2014: T.J. Dillashaw dominuje Renana Barao
Laureat 2013: Chris Weidman nokautuje Andersona Silvę
Laureat 2012: Jamie Varner zatrzymuje Edsona Barbozę
Laureat 2011:
Tito Ortiz poddaje Ryana Badera
Laureat 2010:
Fabricio Werdum poddaje Fedora Emelianenko
Laureat 2009:
Ray Mercer nokautuje Tima Sylvię

Pozostałe światowe Nagrody MMARocks.pl za 2016:

Nagrody MMARocks w światowym MMA za rok 2016: Najbardziej niedoceniany zawodnik
Nagrody MMARocks w światowym MMA za rok 2016: Walka Roku
Nagrody MMARocks w światowym MMA za rok 2016: Występ Roku
Nagrody MMARocks w światowym MMA za rok 2016: Runda Roku

Nagrody MMARocks w światowym MMA za rok 2016: Poddanie Roku
Nagrody MMARocks w światowym MMA za rok 2016: Rywalizacja Roku
Nagrody MMARocks w światowym MMA za rok 2016: Klub Roku
Nagrody MMARocks w światowym MMA za rok 2016: Gala Roku
Nagrody MMARocks w światowym MMA za rok 2016: Nokaut Roku