Rano mieliście okazję zapoznać się z pierwszą częścią kolejnej edycji „Dziesiątki Sherdoga”. Zgodnie z zapowiedzią, teraz prezentujemy Wam pierwsze pięć miejsc zestawienia „10 najdziwniejszych zakończeń w historii MMA”.

Pierwszą część tekstu możecie przeczytać tutaj.

5. Jon Fitch vs. Shonie Carter

Shooto USA „Warrior Spirit: Evolution”
14 listopada 2003
Las Vegas, Nevada, USA

Walka pomiędzy Carterem i Fitchem odbyła się podczas jedynego w historii Shooto zorganizowanego w Las Vegas.

Jon Fitch od początku pojedynku kontrolował sytuację i wyraźnie przeważał. Reprezentant AKA obalił rywala i okładał w każde wolne miejsce na ciele „Pana Międzynarodowego”. W miarę upływu czasu zawodnik z Chicago wypompowywał się i do ostatniej rundy wychodził na łamiących się nogach. Carter był zmęczony do tego stopnia, że gdy Fitch rzucił nim ponownie o ziemię, nie czekał i od razu odklepał.

Komentatorzy byli przekonani, że przegrany doznał kontuzji. Tak jednak nie było. Zaraz po przerwaniu, klęczący Carter zwymiotował na matę. Gala została przerwana na dwadzieścia minut, ponieważ organizatorzy nie mogli znaleźć osoby, która posprzątałaby po zawodniku.

4. Gary Goodridge vs. Mario Neto

Universal Vale Tudo Fighting 6
3 marca 1997
Brasilia, Brazylia

Jeśli w wyszukiwarce Sherdoga, w rubryce „rodzaj skończenia” przeczytać możemy: „Brak konkretnego powodu”, od razu wiadomo, że coś jest nie tak. W rzeczywistości Gary Goodridge miał bardzo konkretny powód do odklepania podczas Universal Vale Tudo Fighting 6.

Obaj ciężcy szukali od początku nokautu i choć wydawało się, iż to Kanadyjczyk przeważa, na twarzy Neto nie widać było poważniejszych śladów walki. Po kilku minutach „Big Daddy” zsunął się z ringu i musiał wspiąć się ponownie. Na chwilę starcie do parteru, a gdy obaj wstali, Brazylijczyk zaatakował rywala prawym i przyparł do lin. Zaraz po tym, Goodridge odklepał – zdawałoby się bez powodu.

„Big Daddy” pogratulował „Sukatcie” i błyskawicznie oddalił się do szatni. Jak się później okazało, Kanadyjczyk był chory i podczas pojedynku… puściły mu zwieracze.

3. Gray Maynard vs. Robert Emerson

https://www.youtube.com/watch?v=roB57gKkBt0

The Ultimate Fighter 5: Finale
23 czerwca 2007
Las Vegas, Nevada, USA

Zakończenie walki w wadze lekkiej pomiędzy Grayem Maynardem a Robertem Emrsonem z finału piątej edycji TUF-a po dziś dzień pozostaje jednym z najbardziej niespotykanych w historii MMA.

Emerson podobno przystąpił do pojedynku z uszkodzonym żebrem. Co musiało być na rzeczy, ponieważ zaledwie po upływie niecałych sześciu minut „Święty” odklepał zaraz po tym, jak „the Bully” rzucił nim o ziemię. Niemniej, w tym samym czasie Maynard leżał na rywalu nieprzytomny, gdyż w momencie, gdy plecy Emresona uderzyły o ziemię, przyszły pretendent do pasa kategorii lekkiej także zderzył się z podłożem, tyle że głową. Sędzia Steve Mazagatti nie zauważył tego faktu, ponieważ skupił się na „przegranym”. Dopiero gdy medycy weszli do oktagonu, arbiter spostrzegł, co się stało i ogłosił „no-contest”.

W wywiadzie po walce Maynard starał się usilnie przekonać zarówno Joego Rogana, jak i publikę, że nic mu się nie stało i nie był nawet na sekundę znokautowany. Powtórki mówiły jednak coś zupełnie innego.

2. Matt Hughes vs. Carlos Newton

UFC 34
2 listopada 2001
Las Vegas, Nevada, USA

O tym zakończeniu mówi się niezmiennie od lat. Newton w tamtym czasie był uznanym zawodnikiem, słynącym z siły i błyskotliwych umiejętności grapplerskich. W dodatku w poprzedniej walce poddał za pomocą duszenia bulldog mentora Matta Hughesa, Pata Mileticha, i zdobył pas UFC w wadze półśredniej. Amerykanin także nie był już anonimowym fighterem, ale daleko mu jeszcze było do tytułu największego dominatora w dziejach dywizji do 170 funtów.

Po wyrównanej pierwszej rundzie, Newton zaczął zdobywać przewagę w drugiej odsłonie. Hughes atakował rywala z jego gardy aż do momentu, gdy ten zapiął ciasny trójkąt nogami po upływie minuty. Nikt nie mógł przewidzieć tego, co miało się zaraz wydarzyć. Zdesperowany Amerykanin wstał z techniką wciąż mocno zapiętą na jego szyi, przeszedł przez połowę oktagonu i oparł o górną część klatki. Chwilę później pretendent i mistrz runęli na ziemię, a siłą, z jaką do tego doszło, znokautowała Newtona. Zawodnik Hit Squad także stracił przytomność. Niemniej, uderzenie rozpięło trójkąt i wyzwoliło nowego mistrza. Ponieważ Kanadyjczyk dalej był nieprzytomny, sędzia John McCarthy zadecydował o zwycięstwie Matta.

Po dziś dzień Newton uważa, że Hughes przewrócił się, ponieważ odpłynął ze względu na zapięty trójkąt, z kolei Amerykanin powtarza, że specjalnie rozbił przeciwnika, aby uniknąć uduszenia.

1. Patrick Smith vs. Fabio Gurgel

World Vale Tudo Championship 3
19 stycznia 1997
Sao Paulo, Brazylia

Nietypowe pojedynki nie były nowością dla Smitha, ale 50-sekundowy bój z Gurgelem napisał nową definicję „dziwności”.

Gurgel szybko zaatakował rywala i starał się o obalenia. Amerykanin nie miał jednak zamiary iść do parteru, dlatego oparł się o liny i mocno trzymał rywala w klinczu. Brazylijczyk był nieprzejednany w swoich próbach i za wszelką cenę starał się przewrócić kickboksera. Smith odpowiedział kilkoma łokciami w okolice głowy i szyi reprezentanta Alliance. Wtedy, nie wiadomo skąd, na ring wskoczył jeden z fanów Gurgela i pomógł swojemu idolowi w przewróceniu Smitha.

Amerykanin od razu upadł i wylądował na ziemi, z plecami opartymi o narożnik. Mieszkaniec Denver od razu zaczął domagać się natychmiastowego przerwania walki, podczas gdy Brazylijczyk nie miał zamiary poluźnić uchwytu. Patrick klepnął kilka razy w plecy przeciwnika, przy czym donośnie krzyczał na sędziego i wskazywał na Gurgela, liny oraz nieuczciwego widza.

Nikt poza Smithem, Gurgelem i sędzią nie wie, co mówił Amerykanin, ale można domyślić się, że wspominał coś o niekomfortowych warunkach walki w otoczeniu stada wilków za swoimi plecami.

Źródło i autor oryginału: Sherdog.com/Mike Sloan